سال نو، حال نو

تازگی و طراوت را همه دوست دارند. بهار، روشن ترین جلوة طراوت و شکوفایی و نو شدن است. سال که نو می شود، طبیعت، چهرة جدیدی به خود می گیرد و همه چیز متحوّل می شود؛ پس ما هم نو شویم و تحوّلی در حال و اخلاق پیدا کنیم. ما آن گونه که وسایل کهنه و فرسوده و تقویم های قدیمی و لباس های نامناسب را کنار می گذاریم و عوض می کنیم، اخلاق ناپسند و رذایل و صفات بد و کینه ها و بددلی ها و حسادت ها را هم از خودمان دور کنیم و کمتر از طبیعت نباشیم. وقتی زمین و زمان و سال و حال، «نو» و درختان شاداب می شوند، چرا ما نو نشویم و «تحول حال» نیابیم؟

«بهار دلها» همین است.

هرگز مباد که بهار آید و برود و ما همچنان در خزان و برگ ریزان باشیم!